Finish in Dakar - de challenge is voorbij...

Op dit moment zijn we al weer terug van onze geweldige reis, maar we willen jullie graag nog even laten weten hoe super de laatste paar dagen waren in Senegal en Gambia.

Bij de grens van Mauritanië - Senegal hebben we in verhouding maar kort hoeven te wachten. Deze keer was het zo’n 1,5 uur wachten. Nou dat is voor Afrikaanse (en ondertussen ook onze) begrippen kort. Bij de grens aangekomen hebben we kennis gemaakt met John die, samen met een douanebeambte , onze gids zal zijn tijdens de reis door Senegal.
Het duurde helaas wel wat langer om Senegal binnen te komen. We moesten namelijk ook het één en ander regelen voor onze auto. Maar goed, aan wachten waren we wel gewend.

Vooraf had John ons al verteld dat we in konvooi moesten rijden doordat de politie wel eens moeilijk kan doen bij een politie checkpoint. Van tevoren hadden we al veel gelezen over de politie in Senegal. Deze politie staat er bekend om dat zij steekpenningen ongeveer hebben uitgevonden. Gelukkig hadden wij hier rekening mee gehouden en hadden wij pennen, ballonnen, thee, etc. op zak en wat dollars mocht het zo zijn dat ze geld willen. We hebben dit niet hoeven te gebruiken, want met een glimlach en een ‘goedendag’ kom je ook al ver.
Nadat we door eerste politie checkpoint hadden verlaten konden we de afslag nemen naar de camping om daar om 22.30 uur nog te gaan koken. Doordat team Vollebolle na het eten druk ging klussen voelde Stefan het ook kriebelen en is hij met onze auto aan de slag gegaan. Aangezien er niet echt iets stuk was, heeft hij het slot van de bijrijders deur (proberen) te maken.

De volgende ochtend vroeg opgestaan om ons voor te bereiden voor de finish. Toch een gek gevoel dat je weet dat het bijna afgelopen is, ondanks dat we natuurlijk nog doorrijden naar Gambia i.v.m. de veiling. Na wat tegenslagen met de auto bij één van de meidenteams, rond 8.30 uur weggereden vanaf de camping. Weer een mooie rit gemaakt ondanks de potholes in de weg en de wasborden. Nadat we daar echt klaar mee waren, besloten om gewoon naast de weg te gaan rijden over het zand waardoor het toch weer wat extremer rijden werd dan op de weg.
Op een gegeven moment zijn de Desert Angels voorop gaan rijden om de meegenomen finishvlag op te hangen. Rond 16.00 uur zijn we dan gefinisht op een plek dat erg dichtbij de laatste piste van de echte Parijs-Dakar ligt. Hier onze overwinning gevierd en alle andere teams gefeliciteerd!!

Die avond was er een camping voor ons geregeld die echt naast de laatste piste van de Parijs-Dakar ligt. Hier werden we warm onthaald met vrolijke djembe muziek en dansers. Ook hier was een mooie finishvlag opgehangen en onder het genot van een drankje hebben we onder deze vlag een aantal leuke foto’s gemaakt.
De volgende dag hadden we een rustdag en iedereen is heerlijk op z’n gemakje opgestaan. Deze dag had je de keuze om naar het centrum van Dakar te gaan, te chillen rondom de camping of om te gaan spelen in het zand (de laatste piste van de echte Dakar rally). Natuurlijk hebben wij dat laatste gedaan!

Samen met een aantal andere auto’s van team Vollebolle hebben we de hele middag gescheurd in het zand en hebben de King cab weer goed uitgeprobeerd. Het was weer super om 4x4 te rijden in onze super wagen! We hebben eerst een stuk over het strand gescheurd met een gemiddelde snelheid van 100 km/uur (deze snelheid is niks voor de echte Dakar rally, hierna zijn wij de duinen ingegaan. Wat was dat weer gaaf zeg! Al aan het begin een auto van Vollebolle er uit moeten trekken en helaas moesten wij er op een gegeven moment ook aan geloven dat zij ons moesten helpen. We hebben echt een geweldige middag gehad en naar ons idee kon deze challenge niet beter eindigen dan zo in het zand!

De volgende dag weer vroeg op om naar de grens van Senegal - Gambia te rijden. Bij de grens aangekomen kregen we een warm welkom van de aanhang van team Vollebolle (vrouwen, vriendinnen, moeders). Zij waren ’s ochtends vroeg al opgehaald door de contactpersoon (Bax) van ons goede doel ‘Nice to be Nice’ om ons na een lange rit op te halen. Samen met Bax zijn we naar de school gereden in het dorpje Misiranding. Daar stonden alle kinderen ons al op te wachten om hun school te laten zien. We hebben een les bijgewoond waarin de kinderen voor ons hebben gezongen. Na de rondleiding in de school (je moet je voorstellen dat dit een gebouwtje is met vier ruimtes/lokalen) konden we buiten foto’s gaan maken met onze auto’s voor de school. Nadat de kinderen goedkeuring hadden gekregen van de meester renden ze naar de auto’s toe om er op te klimmen, er aan te hangen of om er voor te zitten zodat zij met de auto op de foto kwamen. Ze vonden het helemaal geweldig en wij natuurlijk ook. Na de fotosessie gingen we dansen met alle vrouwen en kinderen van de school. Met behulp van een plastic jerrycan en een stok werd er muziek gemaakt en alle vrouwen en kinderen gingen helemaal uit hun dak.
Tijdens ons bezoek aan de school werden we vastgeklampt door alle kinderen die met ons wilden knuffelen of dansen. Voor hun is het natuurlijk heel wat dat er opeens zoveel blanken langs komen.

Na het bezoek aan de school werden we meegenomen naar het dorp waar de school bij hoort. De school ligt ongeveer 5 minuten van het dorp vandaan. Wij namen natuurlijk de auto’s mee en Renske werd tijdens dat ritje vergezeld door een moeder en een jongetje. Ze vonden het allebei helemaal geweldig om naast Renske in de auto te zitten en hadden de tijd van hun leven.
In het dorp aangekomen werden we gelijk verwelkomt met een heerlijke maaltijd. De vrouwen van het dorp waren de hele middag bezig geweest om voor ons eten te koken. Het smaakte echt heerlijk, maar het was toch wel raar om zo lekker te eten terwijl het eten half uit je handen wordt gekeken door alle kinderen om je heen. Na het eten zijn we begonnen met pannenkoeken bakken. We hadden namelijk vanuit C1000 Wahle (in Leusden) pannenkoekenmix gehad zodat we met de kinderen konden gaan bakken. Deze actie liep uit op een hele happening in het dorp, er stonden zoveel kinderen en volwassenen om ons heen. Het hele dorp was gewoon uitgelopen om een klein stukje pannenkoek te krijgen. In het begin deelden wij de stukjes zelf uit, maar al gauw bleek dat kinderen dubbel kregen en andere kinderen dus helemaal niets. Bax heeft toen twee mannen uit het dorp aangewezen die deze taak op zich hebben genomen en daar waren wij erg blij om aangezien sommige kinderen op een gegeven moment gewoon met elkaar gingen vechten om de pannenkoek. Het was uiteindelijk wel super leuk om te doen en de kinderen en zelfs de volwassenen waren aan het genieten, maar wij moesten toch wel echt even bijkomen van deze cultuurshock.
’s Avonds hebben we onze auto uitgeladen en alle bruikbare spullen (o.a. kampeerspullen en gereedschap) en al het speelgoed achter gelaten bij Bax. Hij heeft ervoor gezorgd dat alle spullen eerlijk zijn verdeeld. ’s Nachts hebben we in het dorp geslapen in onze daktent.

De volgende dag zijn we onder begeleiding van Bax de rivier die door Gambia stroomt overgestoken en naar ons hotel gereden. Daar aangekomen hebben we snel de laatste spullen uit de auto gehaald om vervolgens voor de laatste keer in onze King cab te rijden. Hij moest namelijk ingeleverd worden zodat hij schoongemaakt kon worden voor de veiling. Dit was toch wel een lastig moment….je hebt drie weken lang non-stop in die auto geleefd en dan moet je hem opeens uit handen geven…toch een raar gevoel. ’s Avonds hebben we het uitgaansleven van Gambia ontdekt wat ervoor zorgde dat we de volgende dag aardig moe aankwamen bij de veiling.
Van tevoren was er bij ons bekend gemaakt dat de veiling zou plaatsvinden bij het Stadion. Nou, dachten wij, dat wordt een hele happening. Het viel toch een beetje tegen dat de veiling op het parkeerterrein van het Stadion gehouden werd.
Tijdens de veiling heeft Renske de auto naar voren gereden terwijl Stefan ondertussen de King cab goed heeft aangeprezen. Tijdens zijn verhaal heeft Stefan er duidelijk bij verteld dat de houten constructie eraf kan zodat de auto weer als pick-up gebruikt kan worden. Dit hadden we net zo goed achter wegen kunnen laten, want het publiek van de veiling werd laaiend enthousiast toen Stefan liet zien wat je allemaal met de houten bak kan doen en dat er bovenop zelf een tent zit.
Uiteindelijk heeft onze King cab gewoon het meeste geld opgehaald van alle auto’s, namelijk € 4400,-!! En daar zijn wij erg blij mee! Wat ook erg leuk is, is dat Bax ook aanwezig was bij de veiling en dat hij helemaal uit zijn dak ging toen hij hoorde hoeveel zijn goede doel krijgt.

Na de veiling zijn we doorgereden naar het dorp waar Bax woont met zijn vrouw en kinderen en ook daar werden we weer hartelijk ontvangen met heerlijk eten en muziek en dans. Het is super om te zien hoe deze mensen leven, maar aan de andere kant is het ook lastig om te zien hoe weinig die mensen hebben. Daardoor werd het voor ons helemaal duidelijk dat we deze challenge niet voor niks hebben gereden! We hebben het super gehad en dit is een avontuur om niet meer te vergeten!